محیط زیست

پسماند:


ماهیت فرآیندهای پتروشیمی به گونه ای است که مقادیر متنابهی از الاینده های زیست محیطی من جمله انواع پسماندها را تولید می نماید که عدم مدیریت اصولی آن باعث مخاطرات زیست محیطی متعدد می شود. شرکتهای پتروشیمی با اعتقاد راسخ به توسعه پایدار، حفاظت از محیط زیست را سرلوحه تصمیم گیری ها و فعالیتهای خود قرار داده اند که استقرار سیستم مدیریت ISO14000 و اجرای پروژه های متعدد و پرهزینه جهت کنترل انواع آلودگی ها از مصادیق آن می باشد. نصب و راه اندازی 17 دستگاه پسماندسوز پیشرفته و مجهز به سیستمهای کنترل و پایش آلودگی هوا در مجتمع هاتی پتروشیمی و احداث اولین و تنها لندفیل استاندارد پسماندهای صنعتی و خطرناک، تنها گوشه ای از فعالیت گسترده شرکتهای پتروشیمی در مدیریت نهایی پسماندها به شمار می رورد.

آلاینده های هوا:

فرایندهای پتروشیمی عمدتاً با مواد گازی شکل به عنوان خوراک، مواد میانی و یا محصولات سرو کار دارند. علاوه بر آن فرآیندهای پتروشیمی، عمدتا فرآیندهای انرژی بر بوده و تامین این انرژی مبتنی بر احتراق سوختهای فسیلی و تولید گازهای احتراق است. فراوری محصولات گازی عموماً در دما و فشار بالا سبب شده است که فرآیندهای پتروشیمی پتانسیل بالایی برای نشر و نشت آلاینده­های هوا به ویژه مواد آلی فرار داشته باشند. طراحی دقیق این فرآیندها به منظور ممانعت از نشر، پایش منظم و اصولی منابع نشر موجودو مدیریت موثر مجموعه این فعالیتها از استراتـژینهای اصلی صنعت پتروشیمی در به حداقل رساندن خطرات ناشی از این انتشارات است.

· الزامات مدیریت کیفیت هوا در صنعت پتروشیمی

· قوانین و الزامات ملی

· استاندارهای نشر آلاینده از صنایع پتروشیمی

· اطلاعات علمی

· آمار

پایش لحظه ای منابع نشر:

بر اساس بند ب ماده 192 قانون پنجم برنامه توسعه "به منظور کاهش عوامل آلوده کننده و مخرب محیط زیست، کلیه واحدهای بزرگ صنعتی و غیر صنعتی مشمول، موظفند نسبت به نمونه برداری و اندازه­گیری آلودگی و تخریب زیست­محیطی خود اقدام و نتیجه را در چارچوب خوداظهاری به سازمان حفاظت محیط­زیست ارائه نمایند. به موجب این مصوبه واحدهایی که قابلیت و ضرورت نصب و راه­اندازی سیستمهای پایش لحظه­ای و مداوم (آنلاین) را دارند باید تا پایان سال سوم برنامه (انتهای سال 1392)، نسبت به نصب و راه­اندازی سامانه سیستم­های مذکور اقدام نمایند".متخلفین مشمول ماده 30 قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا می­شوند.

در راستای اجرای قانون فوق الذکر و با توجه به اینکه کلیه واحدهای پتروشیمی در هر مقیاسی جزء واحدهای بزرگ صنعتی تلقی شده و مشمول این قانون هستند، لازم است مطابق قانون نسبت به نصب سامانه­های پایش لحظه­ای اقدام نمایند.

با توجه به گستردگی صنایع پتروشیمی، نو بودن موضوع، گران­قیمت بودن تجهیزات ذیربط، ملاحظات خاص انتخاب، خرید، بهره­برداری و نگهداری تجهیزات، غیربومی بودن فناوری پایش لحظه­ای و شفاف نبودن الزامات قانونی ملی در این زمینه، شرکت ملی صنایع پتروشیمی بر آن شد تا با توجه و تمرکز ویژه امور مربوط به این الزام قانونی را پیگیری نماید. لذا با توجه به این مهم در این ارتباط اقدامات زیر انجام شده است:

- برگزاری دوره آموزشی آشنایی با سامانه های پایش لحظه ای با مدرسین خارجی

- اجرای پروژه "بررسی فنی استقرار سامانه های پایش لحظه ای آلاینده های زیست محیطی برای صنایع پتروشیمی"

- تدوین الزامات پایش لحظه ای در صنایع پتروشیمی حاصل از مطالعات پروژه فوق و پیگیری تصویب آن توسط سازمان حفاظت محیط زیست.

- تدوین راهنماهای "تعیین نیازمندی­های پایش پیوسته "آلاینده ­های آب" و " آلاینده های هوا " و انتخاب تجهیزات مربوطه"

- تعیین کارگروه "پایش لحظه­ای صنایع پتروشیمی" با استفاده از جمعی از کارشناسان مجرب شرکت­های پتروشیمی

- برگزاری جلسات بررسی تکنولوژی­های پایش لحظه­ای با حضور تامین کنندگان و کارشناسان صنایع پتروشیمی

- بررسی تامین کنندگان تجهیزات پایش لحظه­ای و تدوین لیست تامین کنندگان تجهیزات پایش لحظه­ای و ابلاغ آن به شرکت­های پتروشیمی

- پیگیری تهیه فهرست منابع نشر شرکت­ها بر اساس الزامات

- بررسی و صحه گذاری منابع نشر فوق

- پیگیری برنامه ریزی، خرید و نصب سامانه­ها

- تهیه بانک اطلاعات تجارب شرکتهای پتروشیمی در زمینه شرکت های تامین کننده

الزامات پایش لحظه ای در صنایع پتروشیمی

راهنمای "تعیین نیازمندی­های پایش پیوسته آلاینده­های آب و انتخاب تجهیزات مربوطه"(ویرایش دوم)

راهنمای "تعیین نیازمندی­های پایش پیوسته آلاینده های هوا و انتخاب تجهیزات مربوطه"

لیست تامین کنندگان تجهیزات پایش لحظه­ ای

بانک اطلاعات تجارب شرکتهای پتروشیمی

فرم گزارش پیشرفت خرید و نصب سیستمهای پایش لحظه ای




شرکت ملی صنایع پتروشیمی

ایجاد صنعت پتروشیمی در ایران قدمتی 50 ساله دارد و به دهه 1330 شمسی بر می‏گردد. در اواخر این دهه، وزارت اقتصاد وقت به منظور گسترش صنعت پتروشیمی در کشور، بنگاه شیمیائی کشور را تأسیس نمود و شرکت مزبور در سال 1337 طرح احداث کارخانه کود شیمیائی مرودشت فارس را به اجرا گذاشت. لیکن از آنجا که رشد این صنعت نیازمند فعالیتهای تخصصی گسترده تر و هماهنگ با صنعت نفت و گاز بود، به زودی ضرورت ایجاد سازمانی برای توسعه و هدایت صنعت پتروشیمی مشهود گردید و به همین سبب در سال 1342 شرکت ملی صنایع پتروشیمی با مالکیت دولت و تحت پوشش شرکت ملی نفت ایران تأسیس گردید و کلیه فعالیتهای مرتبط با ایجاد و توسعه صنایع پتروشیمی در این شرکت متمرکز گردید.